نماز و روزه استیجاری یا همان نیابت در عبادات، به عملی اطلاق میشود که شخص سالم و واجد شرایط، به نیابت از شخص دیگری – معمولاً میّت – نماز یا روزه قضا را انجام میدهد. امروزه با توجه به سبک زندگی شهری و مشغلههای فراوان، بسیاری از افراد در زمان حیات خود ممکن است برخی واجبات عبادی مانند نماز یا روزه را ترک کنند. ازآنجاکه فقه اسلامی حفظ و اجرای تکالیف الهی را ضروری میداند، امکان قضا کردن این عبادات پس از فوت میّت همواره مورد توجه بوده است.
این مقاله با رویکردی جامع شامل موارد زیر است:
نماز استیجاری (نیابت در نماز قضا) به نمازهایی گفته میشود که شخصی واجد شرایط – با عقد قرارداد یا توافق شفاهی – به نیابت از دیگری (میّت) آن را میخواند و اجرت دریافت میکند. این نیابت شامل نمازهای واجبی است که میّت در زمان حیات بهجا نیاورده است.
روزه استیجاری (نیابت در روزه قضا) نیز مشابه نماز است و متکفل (اجیر) روزههای قضایی را در ماه رمضان یا پرداخت کفارهای به نیابت از میّت انجام میدهد.
کلمات کلیدی مرتبط: نیابت عبادات، قضا کردن نماز، قضا کردن روزه، استیجار عبادات
در قرآن کریم، آیهای صریح درباره "نماز و روزه استیجاری" بهصورت مستقیم وجود ندارد، اما برخی آیات بهصورت کلی به نیابت در عبادت یا قضای روزه و نماز توسط دیگران اشاره ضمنی دارند یا از آنها برداشت میشود. مهمترین این آیات:
در روایات اهلبیت (علیهمالسلام)، مسئله نیابت در نماز و روزه برای اموات بسیار روشنتر بیان شده و فقهای شیعه نیز مستند اصلی فتوای خود را از این احادیث گرفتهاند.
✅ نماز استیجاری (قضای نماز میت)
✅ روزه استیجاری (قضای روزه میت)
فقهای عظام شیعه مانند امام خمینی، آیتالله سیستانی، آیتالله مکارم شیرازی و دیگران، مسئله نماز و روزه استیجاری را مفصل در رسالهها بیان کردهاند.
نماز و روزه استیجاری ابزاری مهم در فقه شیعه برای جبران ترک واجبات است. با رعایت شرایط شرعی، خلوص نیت و تنظیم قرارداد مناسب، این عبادات میتواند ثواب و آرامش روحی برای میّت و خانواده او به همراه داشته باشد.